Katolicki znaczy...papieski

W poprzednich częściach poruszyłem temat tworzenia się tradycji katolickiej z perspektywy dekretu Tesalońskiego, którym cesarz Teodozjusz powołał do życia nową religię rzymską w postaci Kościoła Katolickiego, którego sukcesorem dzisiaj są kościoły prawosławne oraz Kościół Rzymski oficjalnie zwany rzymsko – katolickim. Pokrótce prześliznąłem się po tym temacie próbując pokazać tylko najważniejsze, moim zdaniem, zagadnienia odsłaniające źródła różnych dogmatów, które określają dziś i konstytuują Kościół Rzymski.

W tej trzeciej i ostatniej części chcę się skupić na papieskim aspekcie Kościoła Rzymskiego. Nie jest moją rolą, ani moją wolą wyjaśnianie wszystkich problemów związanych z tzw. urzędem piotrowym. Nie chcę też wdawać się tutaj w jakikolwiek spór teologiczny, ani też uprawiać apologetyki czystego Słowa Bożego. Za to chce ukazać pozycję papieży rzymskich na podstawie cytatów z dokumentów Kościoła Rzymskiego, wypowiedzi samych papieży oraz innych katolickich hierarchów czy autorytetów.

Oczywiście zawsze w tle jest Pismo Święte i nauczanie samego Boga przekazane nam w tym Piśmie. Ono jest źródłem i miarą prawdziwości każdej doktryny. Dlatego zachęcam każdego kto by zechciał przeczytać ten artykuł do skonfrontowania zawartych w nich wypowiedzi i nauczań właśnie ze Słowem Bożym.

„NIKOGO TEŻ NIE NAZYWAJCIE SWOIM OJCEM, BO JEDEN JEST WASZ OJCIEC, KTÓRY JEST W NIEBIE.” (Mt 23:9, UBG)

Rys. papież Mikołaj I 

Papież Mikołaj I Wielki (ur. 820 – zm. 867 r.n.e.):

„Ja jestem we wszystkim i ponad wszystkim. Zatem sam Bóg i Ja, zastępca Boga tworzymy jeden konsystorz..., a ja mogę uczynić prawie wszystko co może Bóg. Dlatego ja będąc ponad wszystkim jestem również, z tego powodu, ponad wszystkimi bogami.”

(Źródło: The Church Historians of England: Reformation Period. Josiah Pratt. Pub.:1856, s.159)

***

Rys. papież Grzegorz VII

Dictatus Papae Grzegorza VII z 1075 r.

(Jest to dokument sporządzony odręcznie, który w zamyśle autora nigdy nie miał dotrzeć do publicznych kręgów. )

1. Kościół rzymski przez samego Boga został założony. 2. Tylko sam biskup rzymski może być prawnie nazwany biskupem powszechnym. 3. Tylko on sam może biskupów składać z godności lub do nich przywracać. 4. Legat jego przewodniczy wszystkim biskupom na synodzie, nawet gdy jest niższy stopniem i może na nich wydać wyrok złożenia z godności. 5. Nieobecnych może papież składać z godności. 6. Z obłożonymi przez niego klątwą nie wolno przebywać w jednym domu. 7. Jedynie jemu samemu wolno, stosownie do wymagań czasu nowe prawa wydawać, nowe gminy zakładać, ze zgromadzenia kanoników tworzyć opactwa, z drugiej strony dzielić bogate biskupstwo, a ubogie łączyć. 8. On sam tylko może używać insygniów cesarskich. 9. Tylko papieża stopy całować mają wszyscy książęta. 10. Jego jednego imię ma być wspomniane w modlitwach kościelnych. 11. Ten jeden jedyny jest tytuł “papież” na świecie. 12. Jemu wolno władcami rozporządzać a więc i cesarzy z tronu składać. 13. Jemu wolno w razie potrzeby biskupów z miejsca na miejsce przenosić. 14. W całym Kościele wolno mu duchownych mianować, gdzie by chciał. 15. Mianowany przezeń (duchowny) może być przełożonym innego kościoła, ale nie może pełnić służby wojskowej i nie może od żadnego biskupa przyjmować urzędu wyższego stopnia. 16. Żaden synod nie może bez jego rozkazu nazywać się powszechnym. 17. Żaden przepis prawny i żadna księga kanonów to jest praw kościelnych nie ma ważności bez jego woli. 18. Orzeczenie jego przez nikogo nie może być zaczepione, on sam zaś może unieważnić – zaś może unieważnić (orzeczenia) wszystkich innych. 19. Przez nikogo nie może być on [papież] sądzony. 20. Nikomu nie wolno (sądownie) skazywać apelującego do Stolicy Apostolskiej 21. Ważniejsze sprawy każdego Kościoła mają być Jej [Stolicy Apostolskiej] przedkładane. 22. Kościół rzymski nigdy nie pobłądził i po wszystkie czasy, wedle świadectwa Pisma św. w żaden błąd nie popadnie. 23. Biskup rzymski, jeśli kanonicznie został obrany, dzięki zasługom Piotra św., niewątpliwie staje się świętym, jak świadczy św. Eunodiusz biskup Pawii, z czym zgadza się wielu Ojców i świętych, jak poznać można z dekretów świętego papieża Symacha. 24. Na jego zlecanie i za jego zezwoleniem wolno poddanym wnosić skargi. 25. Bez zgromadzenia synodalnego, może on biskupów składać z godności i na nowo przywracać. 26. Nikt nie może uważać się za katolika, kto nie zgadza się z Kościołem Rzymskim 27. On może poddanych zwolnić od wierności bezecnym.

***

Rys. Św. Bernard z Clervaux

Św. Bernard z Clervaux „O rozważaniu” do papieża Eugeniusza III z 1150 r.

"Kimże jesteś? Arcykapłanem, Najwyższym Biskupem. Ty jesteś księciem biskupów, ty jesteś spadkobiercą apostołów. Ty jesteś Ablem w pierwszeństwie, Noem w rządzie, Abrahamem w patriarchalnym szeregu, według porządku Melchizedekiem, w godności Aaronem, w autorytecie Mojżeszem, Samuelem w urzędzie sędziowskim, Piotrem we władzy, CHRYSTUSEM W NAMASZCZENIU. Tyś jest tym, któremu klucze nieba są dane, któremu owce są powierzone. Są z pewnością inni strażnicy niebios, inni pasterze trzody, lecz ty jesteś bardziej chwalebny, w proporcji jak ty również, w odmienny sposób, odziedziczyłeś przed innymi oba te imiona. (...) Władza tamtych jest ograniczona przez określone granice, twoja zaś rozciąga się nawet nad tymi, którzy otrzymali władzę nad innymi. Czyż nie mógłbyś, gdyby tylko były po temu powody, zamknąć niebo przed biskupem, usunąć go z episkopalnego urzędu i oddać go Szatanowi? W taki sposób twój przywilej jest nieodwołalny, zarówno względem kluczy tobie powierzonych, jak i owiec oddanych pod twoją opiekę".

***

Rys. papież Innocenty III

Papież Innocenty III dekret „Per Venerabilem” z 1202 r.

„Bóg uczynił dwa wielkie światła na firmamencie niebieskim: większe, które miało rządzić dniem i mniejsze, aby rządziło nocą. Obydwa wielkie, ale jedno było większe. 'Na firmamencie niebieskim', to jest w kościele powszechnym, 'Bóg uczynił dwa wielkie światła', to jest ustanowił dwa rodzaje godności: autorytet pontyfikalny i władzę królewską. Jednakże ta z nich, która zarządza dniem, to jest, duchowa, jest większa. Ta zaś, która sprawuje kontrolę nad rzeczami cielesnymi, jest mniejsza. Jak bowiem słońce różni się od księżyca, tak papieże różnią się od królów".

***

Papież Innocenty III w Dekretałach Grzegorza IX

promulgowanych 5 sierpnia 1234 r.:

„Papież nie zajmuje na ziemi miejsca zwykłego człowieka lecz prawdziwego Boga”

***

Rys. papież Bonifacy VIII

Papież Bonifacy VIII bulla Unam Sanctam z 18 listopada 1302 r. cytaty:

„Bonifacy, biskup, sługa sług Bożych, na wieczną rzeczy pamiątkę. Przymuszani wiarą, zobowiązani jesteśmy wierzyć i utrzymywać, że jest jeden święty, katolicki i apostolski Kościół. I stanowczo wierzymy oraz wyznajemy, że poza nim nie ma zbawienia ani odpuszczenia grzechów(...)Kościół jest ową "nie szytą suknią" Pana, która nie została pocięta, lecz wygrana rzuceniem losu. Dlatego ten jeden jedyny Kościół ma jedną głowę, nie dwie głowy, bo gdyby miał dwie głowy byłby jakimś potworem, mianowicie Chrystusa i wikarego Chrystusa: Piotra i następców Piotra(...)Pan bowiem powiedział do Piotra: "Paś owce moje". Powiedział "Moje owce", używając ogólnego terminu, a nie konkretnie te lub owe, z czego jasno wynika, że powierzył Mu wszystkie Swoje owce. Jeśli zatem Grecy lub inni mówią, że nie zostali powierzeni Piotrowi i jego następcom, to muszą wyznać, iż sami nie są z owiec Chrystusa, ponieważ Pan mówi u Jana, że jest jedna owczarnia oraz jeden i tylko jeden pasterz(...)Stąd też musimy bardziej otwarcie wyznawać, że władza duchowa przewyższa godnością i wartością wszelką władzę doczesną, stosownie do tego jak rzeczy duchowe przewyższają doczesne. Widzimy to bardzo wyraźnie poprzez dawanie dziesięcin, a także błogosławieństw i poświęcenia, ze sposobu przyjęcia tej władzy i rządu nad poddanymi królestwami(...)Władza ta, mimo iż dana jest człowiekowi i jest sprawowana przez człowieka, nie jest władzą ludzką lecz władzą boską, daną słowem z ust Bożych Piotrowi i potwierdzoną Piotrowi i jego następcom przez samego Chrystusa, którego Chrystus nazwał Skałą. Pan bowiem powiedział Piotrowi: "Cokolwiek zwiążesz na ziemi" etc. Każdy więc, kto się sprzeciwia tej władzy tak zarządzonej przez Boga, sprzeciwia się zarządzeniom Bożym(...)Toteż oznajmiamy, twierdzimy, określamy i ogłaszamy, że posłuszeństwo każdej istoty ludzkiej Biskupowi Rzymskiemu jest konieczne dla osiągnięcia zbawienia.”

***

Rys. papież Klemens VI

List papieża Klemensa VI Super Quibusdam

z 29 września 1351:

„Bez posłuszeństwa Papieżowi Rzymu , nikt nie może być ostatecznie zbawiony , wszyscy którzy powstali przeciwko wierze kościoła Rzymskiego i zmarli bez pokuty - zostali potępieni i poszli do piekła.”

***

Rys. Św. Katarzyna ze Sieny

Katarzyna ze Sieny (ur. 1347 – zm. 1380) uznana za świętą oraz doktora Kościoła Rzymsko – katolickiego:

„Nawet gdyby papież był wcielonym szatanem, nie możemy podnosić przeciwko niemu głowy, ale spokojnie spocząć na jego łonie. Ten kto buntuje się przeciwko naszemu Ojcu jest skazany (potępiony) na śmierć, bo to co robimy jemu robimy Chrystusowi: Czcimy Chrystusa jeśli czcimy Papieża; obrażamy Chrystusa obrażając Papieża. Wiem bardzo dobrze, że wielu będzie się bronić przechwalając się: „Oni są skorumpowani i czynią tylko zło!” Ale Bóg rozkazał, że nawet jeśli kapłan, pasterz lub Chrystus na ziemi (czyt. papież) byli wcielonymi diabłami, musimy być im posłuszni i im poddani, nie ze względu na nich, ale ze względu na Boga z racji posłuszeństwa Jemu”

(źródło: Św. Katarzyna ze Sieny, SCS, str. 201-202, str. 222, cytowany przez Michaela Malone w Apostolic Digest, 5 księga: The Book of Obedience, Rozdział 1)

***

Św. Antoni z Florecncji, biskup (1389-1459):

(Interpretacja Psalmu 8:4-8: „Wtedy mówię: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go bowiem niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś. Dałeś mu panowanie pod jego stopy: Owce i wszelakie bydło, a także zwierzęta polne; ptactwo niebieskie i ryby morskie, i wszystko, co przemierza szlaki mórz.” (Ps 8:4-8) Poniższy tekst jest interpretacją powyższego fragmentu psalmu, który autor odnosi do papieża.)

„A ponieważ opuścił on nas w jego cielesnej obecności, to pozostawił jego wikariusza [zastępcę] na ziemi, mianowicie, głównego arcykapłana, który nazywany jest papa, tj. 'ojciec ojców', aby słowa te dobrze pasowały do papieża. Papież bowiem, jak powiada Hostiensis, jest większy od człowieka, ale mniejszy od aniołów, gdyż jest śmiertelny, jednakże większy jest autorytetem i władzą. Aniołowie zaś nie mogą konsekrować ciała i krwi Chrystusa, ani rozgrzeszać lub związywać, czego władza w najwyższym stopniu należy do papieża. Aniołowie nie mogą też zarządzać ani udzielać odpustów. Został on ukoronowany chwałą i czcią, chwałą pochwały, ponieważ nie tylko nazwany jest błogosławiony, ale najbardziej błogosławiony. Któż będzie miał wątpliwości by nazywać błogosławionym tego, którego wywyższył sam szczyt tak wielkiej godności? Jest on ukoronowany zaszczytem otaczania czcią, aby wierni mogli całować jego stopy. Większego otaczania czcią być nie może. 'Czcijcie podnóżek nóg jego' (Ps. 99:5). Został on ukoronowany wielkością autorytetu, ponieważ może on sądzić wszystkie osoby, sam nie podlegając niczyjemu osądowi, chyba że zboczyłby z drogi wiary [wiary Antychrysta oczywiście]. Stąd jest on uwieńczony potrójną złotą koronę i jest 'postanowiony nad sprawami rąk jego', aby rozporządzać wszystkimi podwładnymi. On otwiera niebiosa, posyła winnych do piekła, zatwierdza cesarstwa i rządzi całym duchowieństwem.”

***

V Sobór Laterański (1512 -1517) do papieża Juliusza II:

„Zadbaj byśmy nie stracili zbawienia, żywota i tchnienia, którym nas obdarzyłeś, bo ty jesteś pasterzem, lekarzem, tyś władcą i mężem, ty jesteś wreszcie Bogiem na ziemi”

(źródło: dokumenty soborowe cytowane przez dr Ian R. K. Paisly, „The Bible of Antichrist”, str. 2)

***

Rys. papież Pius V

Papież Pius V (papież w latach 1566 – 1572):

„The Pope and God are the same, so he has all power in Heaven and earth. - Papiez i Bóg są tym samym, tak więc ma on wszelką władzę w niebie i na ziemi.”

(źródło: Papież Pius V cytowany w Barclay, Ch. XXVII, str. 218)

***

Rys. papież Pius IX

Papież Pius IX (1846 – 1878):

„Tylko ja jestem następcą Apostołów, wikariuszem Jezusa Chrystusa. Ja jestem drogą, prawdą i życiem...”

(źródło: Henry Charles Sheldon. History of the Christian Church. Str. 59)

***

Rys. papież Leon XIII

Papież Leon XIII encyklika o zjednoczeniu kościołów z 20 czerwca 1894 r.:

„Zajmujemy (czyt. papież) na tej ziemi miejsce wszechmogącego Boga.”

***

Rys. papież Pius X

wypowiedź kard. Giuseppe Sarto późniejszego papieża Piusa X (papież w latach 1903 - 1914):

„Papież nie jest po prostu przedstawicielem Jezusa Chrystusa. Przeciwnie, on jest Jezusem Chrystusem na zasłoną ciała. Czy to Papież przemawia? To jest Jezus Chrystus, który mówi. Dlatego, jeśli ktoś przemawia jako Papież, nie ma konieczności by to sprawdzać, ale istnieje konieczność by być temu posłusznym.”

***

Tytuły papieskie zebrane w książce pt. „Papież Zastępca Chrystusa, Głowa Kościoła” przez ks. prał. Johna Capela:

Najświętsza ze wszystkich Głów

Święty Ojciec Ojców

Najwyższy Arcykapłan nad wszystkimi prałatami

Nadzorca religii chrześcijańskiej

Główny Pasterz – Pasterz pasterzy

Chrystus przez namaszczenie

Abraham przez patriarchat

Melchizedek w obrządku

Mojżesz we władzy

Samuel w urzędzie sądowym

Najwyższy Kapłan

Najprzedniejszy Biskup

Książe Biskupów

Dziedzic Apostołów

Piotr we władzy

Klucznik Królestwa Niebieskiego

Arcykapłan naznaczony z pełnią władzy

Zastępca Chrystusa

Królewski Kapłan

Głowa wszystkich świętych Kościołów

Zwierzchnik Uniwersalnego Kościoła

Władca Domu Pańskiego

Pan Apostolski i Ojciec Ojców

Główny Pasterz i Nauczyciel

Lekarz dusz

Skała, której bramy piekła nie przemogą

Nieomylny Papież

Głowa wszystkich świętych kapłanów Bożych

***

Rys. papież Jan XXIII

Papież Jan XXIII w 1958 r:

„Do trzody Jezusa Chrystusa nikt nie może wejść inaczej niż prowadzony przez Najwyższego Kapłana i jedynie w jedności z nim ludzie mogą być zbawieni”

(źródło: Homilia koronacyjna papieża Jana XXIII z 4 listopada 1958 r.)

***

Modlitwa o łaski za wstawiennictwem św. Jana Pawła II:

(Jest to znaleziona w internecie modlitwa, zapewne jak wiele innych modlitw. Zainteresowała mnie ponieważ jest kierowana zarówno do papieża jak i świętego Kościoła Rzymskiego, dodatkowo osoby mnie współczesnej, której osoba towarzyszyła mojemu dzieciństwu i młodości, osoby, która jest tak ważna dla wielu Polaków. Pokusiłem się, wyjątkowo w całym tym artykule o komentarz do poszczególnych elementów składowych tej modlitwy.)

„Święty Janie Pawle II , za Twoim pośrednictwem proszę o łaski dla mnie (i moich bliskich). Wierzę w moc mej Modlitwy i w Twoją zbawienną pomoc (Jaką? Zbawienną? Przecież jeden jest tylko Zbawiciel „On jest tym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, który stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”(Dz 4:11-12) Jak zatem ktoś inny, a nie sam tylko Jezus Chrystus może mieć jakikolwiek zbawienny wpływ na cokolwiek?).

Wyproś mi u Boga Wszechmogącego łaski, o które pokornie proszę… (należy wymienić prośby) (Naprawdę? Pismo uczy: „Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus;”(1Tm 2:5) oraz „Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.”(Rz 8:34), a także „Moje dzieci, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.”(1J 2:1) Skoro mamy takiego orędownika naszych spraw u Ojca to czy potrzebujemy kogoś innego?).

Uproś mi też dar umocnienia mojej wiary, nadziei i miłości. Panie Jezu Chryste, Ty obiecałeś, że o cokolwiek w Twoje imię poprosimy, to otrzymamy. Dlatego i ja, Panie, pełen ufności, proszę Cię o potrzebne mi łaski, za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II. (Drugie zdanie jest zaprzeczeniem pierwszego. W ewangelii Jana czytamy: „A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu ” (J 14:13). Jest tu wyraźnie powiedziane, że Ojciec da nam to o co będziemy prosić Go osobiście w imię naszego Pana. Tymczasem w modlitwie katolickiej droga modlitwy jest zupełnie inna. Nie zwracamy się do Ojca w imię Jezusa tylko do Jezusa przez wstawiennictwo Jana Pawła II, a więc w jego imię i dopiero wtedy Jezus zwróci się do Ojca. Czy to wygląda jak to co Jezus przekazał w swojej ewangelii?)

Wysłuchaj mnie, Panie!”

***

Do tej pory w całym panteonie papieży było ich 265 włączając w to obecnego pontifa Franciszka. Nie wszyscy i nie od początku w tak znaczący sposób stawiali swój urząd na piedestale ponad wszystkimi innymi ludźmi na całym świecie, ale od czasów średniowiecza ten autorytarny ton wypowiadania się o własnej posłudze oraz wiara w szczególne namaszczenie coraz bardziej przysłaniały ludziom obraz Chrystusa osobą tego, którego wierni kościoła rzymskokatolickiego nazywali i nazywają Ojcem Świętym.

Stanowi to całkiem pokaźną grupę ludzi, którzy twierdzili i twierdzą nadal, że są namiestnikami Chrystusa tu na ziemi, że stanowią „widzialną” głowę kościoła, w przeciwieństwie do Chrystusa, który jest głową „niewidzialną”. Może właśnie patrząc na ten poczet osób, które przyjmują tu na ziemi przywileje zarezerwowane dla Króla królów, należałoby rozpatrywać poniższy fragment z ewangelii Mateusza:

„BACZCIE ABY WAS KTO NIE ZWIÓDŁ. BO WIELU PRZYJDZIE W MOJE IMIĘ MÓWIĄC: JESTEM CHRYSTUSEM I WIELU ZWIODĄ.” (Mt 24:4-5, UBG)