Dziennik Jutra

Jak co roku większość ludzi na całym świecie w dniu 25 grudnia obchodzi święto Bożego Narodzenia, często niezależnie od wyznania czy światopoglądu. Tego dnia do głosu dochodzą wartości uniwersalistyczne i wszyscy chcemy świętować miłość oraz wspólnotę międzyludzką. Rys. Giotto di Bondo - Boże narodzenie. Katedra w Łodzi Dzień 25 grudnia jest uniwersalnym dniem narodzin boga. Piszę tu boga małą literą rozmyślnie ponieważ to dzień urodzin jakiegokolwiek boga poza Bogiem Izraela. Ten dzień to kosmiczne święto ludzkości nie mające nic wspólnego z narodzeniem Pana, a już na pewno nic wspólnego z „narodzeniem Boga”. Sama nazwa „Boże Narodzenie” sugeruje zupełnie nie biblijny koncept, za to koncept znany ludzkości od czasów starożytnych o czym napiszę trochę dalej. Przyjrzyjmy się najpierw Pismu: „ Wtedy anioł powiedział do niej: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie on wielki i będzie

W poprzedniej części punktem zainteresowania stała się, reprezentowana w Edykcie Tesalońskim przez pontifeksa Damazego tradycja, która stała się pierwszą podwaliną nowej religii rzymskiej czyli chrześcijaństwa katolickiego. Teraz, zgodnie z porządkiem wymienionych w edykcie tradycji, należy się przyjrzeć drugiej tradycji reprezentowanej przez biskupa Piotra z Aleksandrii. O samym biskupie Aleksandrii Piotrze II nie ma zbyt wiele informacji. Był następcą św. Atanazego, którego był uczniem, a sam Atanazy wskazał go na swoje miejsce. Jego wybór na biskupa Aleksandrii potwierdził nie kto inny jak Damazy I. Piotr musiał uciekać z Aleksandrii po tym jak zmusili go do tego Arianie i udał się do Rzymu skąd powrócił do Aleksandrii na dwa lata przed wydaniem edyktu, a zmarł rok po jego wydaniu. W Kościele Rzymskim oraz kościołach ortodoksyjnych jest czczony jako święty. Według tradycji założycielem kościoła w Aleksandrii był ewangelista Marek, który podobno był też jego biskupem i od

Od początku swego istnienia, aż po dziś dzień Kościół Rzymski, zwany też rzymsko – katolickim, podkreśla, przez nauczanie swoich soborów i papieży, że istnieje od samego początku czyli że sięga do czasów Jezusa oraz czerpie swoje źródło w zesłaniu Ducha Świętego. Ze wszech miar różnej maści teologowie katoliccy i historycy kościelni próbują wykazać jego ciągłość do Apostoła Piotra. Biorąc pod uwagę katolickość Ciała Chrystusowego (od gr. καθολικος katholikos – powszechny) to rzeczywiście jest ono powszechne czyli otwarte na każdego kto zechce uwierzyć w Jezusa Chrystusa, Mesjasza i Pana, kto zechce przyjąć Jego zbawienie i zostać na nowo zrodzonym z wody i Ducha (J 3:3-8). To Ciało Chrystusowe trwa od samego początku, natomiast biorąc pod uwagę instytucję Kościoła Katolickiego, którego spadkobiercami dzisiaj jest Kościół Rzymsko – katolicki oraz kościoły prawosławne, to oczywistość istnienia tego kościoła od czasów apostolskich nie jest już taka oczywista. Wielu łączy pows