Początek - księga Rodzaju 1

Skrypt nagrania

Autorstwo

Tradycja zarówno żydowska, jak i chrześcijańska przypisuje autorstwo Pięcioksięgu, a więc i Księdze Rodzaju, Mojżeszowi:

Ale do nich rzekł: To są słowa, które do was powiedziałem, gdy byłem jeszcze z wami: Jest konieczne, aby wypełnić wszystko, co o mnie napisane w Prawie Mojżesza, Prorokach i Psalmach. (Łk 24:44)

Teoria źródeł

Tradycja Jahwistyczna – najstarsza wg teorii datowana na 950 r. p. n. e. Pierwsze rozdziały księgi Rodzaju należą do tej tradycji.

Tradycja kapłańska – wg teorii jest najmłodszą datowaną na ok. 450 r. p. n. e. Wg tej teorii twórcami tej tradycji byli kapłani jerozolimscy. Do tej tradycji należy Rdz 1:1-2, 4a.

Tradycja elohistyczna – datowana na 850 r. p. n. e. Jej twórcami byli ludzie z północnego królestwa Izraela i odzwierciedla poglądy kapłanów z Szilo.

Tradycja deuteronomiczna – dzieli się na przed – wygnaniową i po – wygnaniową. Powiązana jest z królestwem północnym z głoszeniem Ozeasza oraz tradycją elohistyczną. Charakterystyczne dla niej mają być monoteizm, jedność religii, narodu i jedność kultu.

Uwaga

Choć teoria źródeł często jest podawana jako pewnik, to między biblistami nie ma zgody co do takiego rozumienia autorstwa Pięcioksięgu.

Uwaga

W tekście widać wyraźnie inne autorstwo niż samego Mojżesza. W Pwt 34 jest scena śmierci Mojżesza, którą musiał spisać ktoś inny niż Mojżesz, zaś w Pwt 34:1 użycie nazwy Dan zamiast Laisz wskazuje na późną edycję tekstu.

Autorem ktoś z Egiptu

Uważne studium tekstu wskazuje na to, że autor Pięcioksięgu, w tym księgi Rodzaju patrzy na Izrael, ziemię obiecaną, przez pryzmat Egiptu tzn., że krajobraz i warunki panujące w Egipcie są mu znane, a te na terenie ówczesnego Kanaanu nie bardzo. (→ Cz. II Biblijne Autorstwo)

Świadectwa przeciwko późnemu autorstwu Księgi Rodzaju.

Gdyby ta księga oraz pozostałe księgi Tory powstawały w czasach między IX, a V w. p. n. e. to naturalnym wydawałoby się odniesienie do Jerozolimy oraz istniejącej już wtedy świątyni jako „centrum wszechświata”, ale jak widać Jerozolima nie jest wymieniona w tekstach Tory nawet raz, a góra Moria (Rdz 22) jest wymieniona, nie jako góra świątynna, ale jako miejsce ofiary z Izaaka.

W Rdz 14 król Melchizedek też jest nazwany królem Salemu, a nie Jeruzalem, co byłoby bardziej naturalne, przykład użycia Dan zamiast Laisz.

W Pwt 12:5 – 18 mowa jest o miejscu, które wybierze Pan, a miejsce to nie jest zidentyfikowane jako Jerozolima, a przecież dla ludzi żyjących w okresie świątyni byłoby to naturalne, ale może być utożsamione z każdym miejscem przebywania Namiotu.

W okresie między 850 – 450 r. p. n. e., obejmującym późne autorstwo, bardzo często w stosunku do Boga jest używany tytuł JHWH Saba'ot czyli Pan Zastępów. U proroków tworzących w tym czasie występuje bardzo często: 67x Izajasz, 83 x Jeremiasz, 13 x w 2 rozdz. Aggeusza, 51 x w 14 rodz. Zachariasza. W Pięcioksięgu ten tytuł nie pojawia się nawet raz.

Bliskowschodnie opisy stworzenia w relacji do Rdz 1

Mezopotamia

Istnieją dwie grupy bogów czyli bogowie, z którymi ludzkość wchodzi w relacje oraz bogowie, którzy istnieli przed bogami wchodzącymi z ludźmi w interrelacje.

Mezopotamczycy mają problem z odpowiedzeniem sobie jak wszystko powstało i kto to zrobił. Widzą jednak zależności istniejące w świecie przyrody, między żyjącymi istotami. Wszystko dla nich składało się więc z czterech podstawowych elementów: ognia, wiatru, ziemi i wody. Zatem prastarzy bogowie to właśnie te cztery elementy, z których powstali inni bogowie. Zatem bogowie reprezentujący cztery elementy produkują (często w akcie seksualnym, jak wszystko powstaje: w akcie seksualnym lub z ziemi) całą resztę rzeczy i istot, które są żywe.

W wersji Babilońskiej Enki pozbywa się Abzu oraz ma syna Marduka główne bóstwo babilońskiego panteonu. Marduk zabija Tiamat, morskiego potwora, dzieli jej ciało na dwie części i z jednej tworzy niebo, a z drugiej ziemię, w ten sposób bóstwo tworzy coś z pradawnych materiałów.

Co na to Biblia?

W Biblii też mamy Tiamat. Gdzie? W Rdz 1:2 : A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami.

Głębia to תְה֑וֹם tehom (brzmienie bliskie tiamat). Tehom – czeluść, głębia to morski potwór. Czy jednak jak chce teoria panbabilonizmu Rdz 1 to kalka kopiująca babilońskiej mitologii? Otóż nie. 1. W Biblii brakuje bitwy (Marduk vs. Tiamat), 2. tahom – otchłań oceanu nie jest użyta w Biblii w sposób mitologiczny czyli jako oddzielny byt, 3. w Biblii są opisy zabicia smoka przez Boga, ale słowo tahom tam nie występuje.

Istnieje zatem link między opowieściami, ale Rdz 1 nie jest kopią babilońskich wierzeń. Wody w Rdz 1:2 nie są wzburzone, a spokojne, a Duch Pana się nad nimi unosi i widział Bóg, że to było dobre. W Biblii chaos nie jest wyeliminowany, jest on częścią stworzenia, ale jest pod kontrolą.

Baal vs. JHWH

W 1929 roku znaleziono w ruinach starożytnego syryjskiego miasta Ugarit rozliczne tabliczki, z których wiele miało charakter religijny. Przybliżyły one wierzenia w Baala, który był głównym bóstwem panteonu kananejskiego.

Wg. mitologii Baal również walczył z bogiem morza Jam oraz bogiem śmierci Motem. Jam nazwany też jest Nahor (rzeka) oraz jest przedstawiany jako smok (Tannun) lub siedmiogłowy smok morski (Litanu). Jam symbolizuje siły chaosu.

Jak do tego odnosi się Biblia? Otóż autorzy biblijni używają tytulatury oraz opisów przysługujących Baalowi w religiach Kanaanu do opisywania JHWH. To samo jeśli chodzi o EL. Zatem to JHWH jest prawdziwym El (Bogiem) oraz Baalem (Panem). Takie porównanie zawsze ma formę polemiki z religiami pogańskimi w tym, a może przede wszystkim z kultem Baala.

Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.

Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze (יָ֑ם – jam), zmiażdżyłeś głowy smoków (תַ֝נִּינִ֗ים - tanninim) w wodach.

Ty skruszyłeś głowy Lewiatana (לִוְיָתָ֑ן - liwjatan), dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.

Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki (נַהֲר֥וֹת - naharot).

Twój jest dzień, twoja i noc (→Rdz 1:4 – 5), ty ustanowiłeś światło i słońce (→Rdz 1:14 – 18).

Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi (→Rdz 1:9 – 10), ty ustanowiłeś lato i zimę.

(Ps 74:12 – 17)

Egipt i Biblia

Hebrajczycy, w tym Mojżesz wychowany na dworze faraona znali doskonale mitologię i wierzenia dotyczące pochodzenia świata starożytnych egipcjan, wobec tego gromiąc teologicznie wszystkie ościenne religie nie mogli zapomnieć o Egipcie.

Egipcjanie wierzyli, że pra – bogowie to nie pra – elementy, a raczej warunki w jakich wszystko powstaje. Dlatego stwórca Atum – Ra wyłania się z głębin wód Nun, gdzie istniał od zawsze. Atum – Ra zatem stworzył sam siebie oraz wszystko co wokół istnieje.

Język powstawania jest w Egipcie językiem materialnym, zresztą jak wszędzie i wynika z ludzkich doświadczeń i obserwacji, na których jest oparty. Egipcjanie wspominają „pierwszy czas” jako moment kiedy z Nun na górze wyłonił się Atum – Ra. Piramidy egipskie są wspomnieniem tej góry.

Egipskie świątynie były budowane tak by ścieżka prowadząca do sanktuarium wznosiła się (wyłaniała) ku górze, a sam świątynia była przyozdabiana ornamentyką przypominającą głębiny wód. Sama figura bóstwa często w sanktuarium była umieszczana w łodzi. Wszystko to służyło odtworzeniu i wspomnieniu „pierwszego czasu”.

Oprócz Biblii tylko jedno bóstwo wypowiada słowo by stworzyć. Atum – Ra stwarza przy pomocy śliny lub nasienia. Tylko w Memfis czczono boga Ptaha, jako stwórcę, który przemówił. Rdz 1:3 adresuje ten problem i pokazuje, że to Bóg JHWH powiedział i stało się.

Rdz 1:1 – 3

Gramatyka tych trzech pierwszych zdań powoduje to, że możliwe są różne spojrzenia na stworzenie.

Zdanie to grupa słów zawierających podmiot i orzeczenie, które ma wyrazić pewną myśl.

Zdania niezależne to te, które wyrażają pełną i zamkniętą myśl.

Zdania zależne nie wyrażają pełnej myśli, a jej wyrażenie wymaga kolejnego zdania np. „Kiedy pojedziemy po zakupy...”

Podejście tradycyjne do Rdz 1:1 – 3

W tym podejściu mamy chronologiczny układ wydarzeń i każde zdanie wydaje się być niezależne, wyrażające jakąś zamkniętą myśl. 1. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. →2. A ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami. →3. I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.

ברשית

בָרשׁית (baraszit) ↔ בְרשׁית (bereszit)

kamac gadol (litera a) szwa na (krótkie e)

Gdybyśmy mieli tłumaczyć „na początku”, a więc wskazywać na jakiś konkretny początek to musielibyśmy mieć baraszit, ale mamy bereszit co można przetłumaczyć jako „u początku, kiedy”. Zatem tłumaczenie „Kiedy Bóg stwarzał niebo i ziemię” lepiej oddaje gramatyczny sens tego wersetu.

W tej strukturze językowej te trzy wersety wyglądają nieco inaczej niż w strukturze tradycyjnej: 1. Kiedy Bóg stwarzał niebo i ziemię, 2. a ziemia była bezkształtna i pusta i ciemność była nad głębią, a Duch Boży unosił się nad wodami, →3. I Bóg powiedział: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.

Struktura tradycyjna podkreśla creatio ex nihilo i kieruje naszą uwagę na początek stworzenia w pierwszym zdaniu, podczas gdy w strukturze alternatywnej początek stwórczego działania Boga znajdujemy dopiero w wersecie 3.

Brakuje tu też użycia przedimka określonego, który by wskazywał na określony moment początku. Odzwierciedlenie tego znajdziemy w J 1:1: εν αρχη ην ο λογος, który jest midraszem Rdz 1:1 i tu również nie znajdziemy przedimka określonego w odniesieniu do arche czyli początku.

Uwaga

Tak alternatywna interpretacja dopuszcza istnienie eonów lat zanim powstał wszechświat.

Obrona tradycyjnego podejścia do Rdz 1:1

Jako obronę tradycyjnego podejścia do tekstu w Rdz 1:1 przytacza się fragment z księgi Izajasza:

Czy nie wiecie? Czy nie słyszeliście? Czy wam nie opowiadano od początku? Czy nie zrozumieliście tego od założenia fundamentów? (Iz 40:21)

Problem jaki tu się jawi jest taki, że Izajasz również nie używa przedimka określonego, więc mamy מֵרֹ֖אשׁ - merosz od hebr. rosz czyli początek (głowa, szczyt, itp.) Zatem Izajasz odnosi się do Rdz 1:1 tak jak tekst masorecki nie upatrując w nim konkretnego momentu zapoczątkowania stworzenia.

Czy stworzenie z niczego?

Dla dzisiejszego człowieka problem stworzenia z niczego (creatio ex nihilo) jest bardzo ważnym i dogmatycznym zagadnieniem.

Bara jest czynnością zarezerwowaną dla Boga i nikogo więcej. Żaden człowiek, ani inna istota nie może bara, robi to tylko Bóg. „Bara” występuje w Biblii trzy razy:

Na początku Bóg stworzył(בָּרָ֣א ) niebo i ziemię. (Rdz 1:1)

I Bóg stworzył (וַיִּבְרָ֣א – waijiwra od bara) wielkie wieloryby i wszelkie pływające istoty żywe, które hojnie wydały wody, wegług ich rodzaju oraz wszelkie ptactwo skrzydlate według jego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre.(Rdz 1:21)

Stworzył (וַיִּבְרָ֨א – waijiwra od bara)więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą. (Rdz 1:27)

Wskazuje się na słowo בָּרָ֣א bara jakoby wskazujące na stworzenie z niczego. Niestety tekst na to nie wskazuje:

w Rdz 1:26 – 27 Bóg bara (stwarza) człowieka na swój obraz i swoje podobieństwo, ale w Rdz 2:5 – 7 widzimy wyraźnie, że Bóg tworzy człowieka z materiału, który już jest czyli prochu ziemi.

Zatem wyraz bara może, ale nie musi oznaczać stworzenia z niczego. Dla Izraelity ten problem jest zupełnie abstrakcyjny. Biblia zawiera język przed naukowy i jest dziełem teologicznym. Pierwszy rozdział księgi Rodzaju to nie techniczny opis budowy naszego domu jakim jest wszechświat, ale historia tego jak wszechświat rękami Boga stał się naszym domem.

Rdz 1:9 – 10

Potem Bóg powiedział: Niech się zbiorą w jednym miejscu wody, które są pod niebem, i niech się ukaże sucha powierzchnia. I tak się stało. I Bóg nazwał suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód – morzami. I Bóg widział, że to było dobre. (Rdz 1:9 – 10)

Jak to jest możliwe by zebrać wszystkie wody w jednym miejscu? Otóż jest to opis dokonany z perspektywy Boga. Bóg patrzy na ziemię z góry (→Cz. IV Biblijna mentalność). Więc wygląda to tak:

Problem dni

י֔וֹם – jom – dzień

Znaczenie w języku hebrajskim: 1. okres 24 godzin, 2. część dnia, 3. cały dzień jako okres światła dziennego, 4. jakiś czas aktywności niekoniecznie okres 24 godzin: Ale niech to jedno, umiłowani, nie będzie przed wami zakryte, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.(2P 3:8)

W ksiedze Rodzaju terminem dzień opisany jest też cały okres stworzenia:

Takie są dzieje stworzenia niebios i ziemi w dniu, w którym Pan Bóg uczynił ziemię i niebiosa. (Rdz 2:4)

Opis dni wskazuje na odstępy czasowe między nimi.

Dni 1 – 3 są przygotowaniem dni 4 – 6 :

dzień 1: stworzenie światła i oddzielenie od ciemności ↔ dzień 4: stworzenie słońca i księżyca

dzień 2: oddzielenie wód i utworzenie nieba ↔ dzień 5: wody i niebo są zapełniane stworzeniami

dzień 3: ukazuje się sucha ziemia i powstają rośliny ↔ dzień 6: stworzone są zwierzęta i ludzie, którzy korzystają z roślin.

Uwaga

Opis stworzenia w księdze Rodzaju nie jest opisem naukowym, ma za zadanie pokazać, który Bóg jest tym, który naprawdę stworzył wszystko.

Uwaga

Rdz 2:1 – 3 opisuje siódmy dzień, w którym Bóg odpoczął od pracy związanej ze stworzeniem. Co ciekawe brak tu poranka i wieczoru, co wskazywałoby na to, że dzień siódmy się nie skończył. Ciekawostką wynikającą ze świata przyrody jest to, że do pojawienia się człowieka co rok powstawał jeden gatunek zwierząt, tj, ok. 1/2 miliarda gatunków zwierząt od początku, ale odkąd pojawił się człowiek nie ma już nowych gatunków. To pokrywałoby się z interpretacją, że obecnie żyjemy w siódmym dniu stworzenia.

Naukowe podejście do Rdz 1

Nie jestem zwolennikiem, choć jest to możliwe. Tekst jest pre – naukowy i typowo teologiczny.

Fizyka, a stworzenie

Jakikolwiek wszechświat, który się rozprzestrzenia i ma początek, musi mieć przyczynowego (sprawczego) agenta poza przestrzenią i czasem, który jest przyczyną przestrzeni, czasu, materii i energii.

Jakiekolwiek astrofizyczne modele wszechświat wykluczające stwórczego agenta wykluczają też istnienie życia.

Wszechświat musiał być zatem inteligentnie zaprojektowany. Np. 3/4 wszechświata to ciemna energia, która wywiera ujemne ciśnienie na przestrzeń powodując rozprzestrzenianie się wszechświata, gdyby ta energia była trochę silniejsza niż siła grawitacyjna ta nie miałaby możliwości odpowiednio skondensować gazów by powstały galaktyki i planety, a wszechświat byłby tylko rozproszonym gazem, ergo życie jest niemożliwe. Gdyby energia była słabsza to wszechświat powiększałby się na tyle wolno, że siła grawitacji objęłaby 100% gazów i przemieniła je w czarne dziury i gwiazdy neutronowe, ergo nie ma życia.

Aby zaistniało życie na naszej planecie nasz wszechświat musi być taki jaki jest, nasze słońce takie jakie jest itd.

Również naukowcy ostatnio twierdzą, że teoria ewolucji Darwina jest niemożliwa ponieważ ziemia musiałaby być o wiele starsza.

Rdz 1:1 bereszit bara elohim et haszamajim we'et haarec.

W tym zdaniu są oddane cztery warunki zaistnienia świata:

haszamajim we'et haarec – niebo i ziemia, hebrajskie określenie na wszechświat, a więc i materię oraz przestrzeń, w której materia może zaistnieć.

Bereszit – na początku/kiedy wskazuje na czas, który zapoczątkował Bóg.

Bara – stworzył, energia potrzebna do zaistnienia świata.

Stworzenie człowieka

Bóg też powiedział: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz i według Naszego podobieństwa... (Rdz 1:26)

Tradycyjnie ten tekst odnosi się do konwersacji wewnątrz Trójcy Świętej, jednakże autorom ST koncept trójcy jest jeszcze obcy.

Jest to język mnogości istot znanych jako zastępy niebieskie, pośród których zasiada Bóg. To potwierdzają inne fragmenty Biblii:

Niebiosa wysławiają Twoje cuda, Wiekuisty, i Twoją niezawodność w borze świętych. Bowiem na wysokościach kto dorówna Wiekuistemu, kto jest podobny do Wiekuistego między synami Boga? Pan jest wielbiony w niezliczonym zgromadzeniu świętych i wspaniały ponad całym swym otoczeniem. (Ps 89: 5 – 8)

Psalm Dawida. Nieście Wiekuistemu, synowie Boga, nieście Wiekuistemu chwałę i cześć. (Ps 29:1)

Bóg stoi w zgromadzeniu Bożym, pośród bogów sprawuje sąd (Ps 89:1)

A oto błogosławieństwo, którym Mojżesz, mąż Boży, błogosławił przed swoją śmiercią synom Israela, mówiąc: Wiekuisty przyszedł z Synaju oraz z Seiru im zaświecił; zajaśniał z góry Paran oraz nadszedł spośród miriadów świętych; a po Jego prawicy pochodnia Prawa, które jest dla nich. (Pwt 33:1 – 2)

Zaś on rzekł: Dlatego słuchaj słowa Wiekuistego! Widziałem Wiekuistego siedzącego na Swoim tronie, a przy Nim, po Jego prawicy i lewicy, stały wszystkie zastępy niebios. (1Krl 22:19)

Bóg oznajmia zastępom niebieskim swój zamiar. Wyrażenie „na nasz obraz” wskazuje, że pozostali elohim, zostali także stworzeni na obraz Boga: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz i Syn Człowieka, że go wypatrujesz? Bo na krótko uczyniłeś go mniejszym od bogów; uwieńczyłeś go chwałą i blaskiem. (Ps 8:5 – 6) → (Hbr 2:7) Sam akt stworzenia człowieka jest jednak aktem samego Boga:

I Bóg stworzył człowieka na Swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i niewiastą. (Rdz 1:27)

Obraz Boga

Potwierdzenie tego co znajdujemy w Rdz 1:26 – 27 mamy też w innych fragmentach księgi Rodzaju:

To jest księga rodu Adama. W dniu, w którym Bóg stworzył człowieka, uczynił go na podobieństwo Boga. (Rdz 5:1)

Kto przeleje krew człowieka, przez człowieka będzie przelana jego krew, bo na obraz Boga człowiek został stworzony. (Rdz 9:6)

Cechy obrazu Boga

- Oboje mężczyzna i kobieta są obrazem Boga

- Obraz Boga odróżnia nas od reszty stworzenia fizycznego.

- Obraz Boga nie odróżnia nas od reszty istot niebieskich, które istniały w czasie stworzenia.

- Obraz czyni nas w pewien sposób, że jesteśmy „jak Bóg”.

-Bóg jest osobą, więc obraz Boga czyni nas uczestnikami tego Bożego bycia osobą.

- Jesteśmy w pełni obrazem Boga, nie ma w tekście nic co by świadczyło, że możemy być obrazem częściowo lub stawać się nim stopniowo.

- Każdy człowiek jest obrazem Boga na równi i do tego samego poziomu.

Czy obraz Boga to atrybuty?

Tradycyjnie obraz Boga = inteligencja, racjonalność, emocje, zdolność poznania Boga, posiadanie „duszy”, wolna wola, sumienie, zdolność komunikacji.

Problem. Te rzeczy nie są równe u każdego człowieka oraz nie są unikalne dla człowieka.

Przykład. Zarodek. Czy zarodek ma inteligencję, sumienie? Potencjalnie tak, ale nie w czasie bycia zarodkiem.

Przykład. Ludzie w stanie wegetatywnym.

Wolna wola, sumienie i zdolność komunikacji.

Zwierzęta także zdolne są wyjść poza ramy instynktu i działać w akcie wolnej woli (np. ratowanie właściciela z pożaru), akcie lojalności i miłości. Komunikacja może być pozawerbalna i zwierzęta są w stanie komunikować wewnątrz oraz poza gatunkowo.

Inteligencja.

Czy mądrzy ludzie, geniusze są lepszym i pełniejszym obrazem Boga? A co ze zwierzętami, one także mają inteligencję. A co ze sztuczną inteligencją.

Dusza

Wtedy Pan Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą (לְנֶ֥פֶשׁ חַיָּֽה – nefesz chaija). (Rdz 2:7)

Bóg tchnął i człowiek stał się duszą żyjącą.

Problem.

Bóg też powiedział: Niech się zaroją wody rojem żyjących istot (nefesz chaija), a ptactwo niech się unosi nad ziemią, na przestworze nieba.(Rdz 1:20)

Duch i dusza także są używane zamiennie w ST.

Dlatego nie pohamuję swych ust i będę mówił w udręczeniu mojego ducha; zawodził w goryczy mojej duszy. (Hi 7:11)

Jednak Hanna odpowiadając, rzekła: Nie, mój panie! Jestem kobietą zgnębionego ducha; nie piłam wina, ani upijającego napoju, ale wylewałam moją duszę przed obliczem Wiekuistego. (1Sm 1:15)

Czym jest obraz Boga?

To nie atrybut, to status człowieka. Dlatego każdy człowiek

Obraz Boga powinniśmy postrzegać w funkcjonalności, zatem jesteśmy stworzeni by żyć i działać jak działałby Bóg. Mamy być Nim tu na ziemi.

Zatem my wszyscy z odsłoniętą twarzą, oglądając jak w lustrze, jakby przez Ducha Pana chwałę Pana, jesteśmy przemieniani na ten sam obraz; z chwały ku chwale. (2Kor 3:18)

Zaś jeśli jest zasłonięta i nasza Dobra Nowina zasłonięta jest wśród tych, co giną, niewierzących, w których bóg tego świata zaślepił umysły, aby im nie błyszczało światło Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. (2Kor 4:4)

Bo których wcześniej widział także z góry przeznaczył, jako podobnie ukształtowanych do wizerunku Jego Syna, aby On był pierworodnym wśród wielu braci. (Rz 8:29)

Każdy człowiek rodzi się, jest poczęty ze statusem obrazu Boga. To stanowi prawdziwą wartość i filar dla pro – life.

Podsumowanie

Rdz 1 jest traktatem teologicznym, którego celem jest pokazanie kto tak naprawdę stał za stworzeniem świata i ludzi, że wbrew wszelkim opiniom i wierzeniom zrobił to Bóg Izraela, którego imię to JHWH.